Մի օր Անահիտին հարցրեց լուսինը.
-Անահիտ ով է ամենա լավը ես թե արև:
Անահիտը ասաց.
-Իհարկե արև, որովետև նա մեր աշխարհը լույսավորում է:
Լուսինը երբ որ լսեց տխուր հեռացավ:
Մի օր էլ ցորենը հարցրեց Անահիտին.
-Անահիտ, իսկ ով է քո ցանածներից ամենա լավը.
Անահիտը ասաց.
Իհարկ է խնձորի ծառը:
Խոտ շատ նեղվեց և տխուր փագվեց հողի մեջ:
Օրերից էլ մի օր սեղանը հարցրեց Անահիտին:
-Անահիտ ես եմ ամենա լավը թե աթոռը:
Անահիտը ասաց.
-Իհարկե աթոռը, որովետև հոգնաց ժամանակ նստում եմ աթոռին և հանգստանում:
Իսկ հիմա Անահիտի մոտ ամենիչ փոխվեց:
Հարցրեց արևը Անահիտին.
-Անահիտ ով է ամենա լավը ես թե լուսինը:
Անահիտը ասաց.
Իհարկե լուսին է ամենալավը:
Արևը տխրեց և հեռացավ:
մի օր էլ անահիտին հարցրեց խնձորի ծառը.
-Անահիտ ով է ամենա լավը քո աճացածներից:
Անահիտը պատասխանեց.
-Իհարկե խոտն է իմ աճացածներից ամենա լավը:
Երբ, որ խնձորի ծառը լսեց ալևս Անահիտին խնձոր չեր տալիս:
Հաջորդ օրը հարցրեց աթոռը Անահիտին:
-Անահիտ ով է ամենա լավը ես թե սեղանը:
Անահիտը ասաց.
-Իհարկե սեղանը, որովտև սեղանի վրա դնում եմ իմ իրերը:
Երբ լսեց աթոռը էլ Անահիտին չեր թողնում նստել նրա վրա:
Եվ Այդպես մենակ մնաց մեր չարաճճի Անահիտն:
Թողնել պատասխան